あ い う え お

Z ubiegłego tygodnia pamiętam właściwie tylko dwie rzeczy - japoński i kino. Jako, że postanowiłam jakiś czas temu zacząć się uczyć japońskiego, ale moje wrodzone lenistwo nie pozwalało mi zbytnio na samodzielną naukę choćby podstaw (zawsze, gdy brałam do ręki podręcznik znajdowałam sobie równie ciekawe, acz mniej wymagające zajęcie ;p), zapisałam się w końcu na kurs. 2x w tygodniu po 1,5 godziny. I w ostatni wtorek zaczęłam zajęcia w tej szkole.

"Przerobienie" całej hiragany na dwóch lekcjach pokazało mi, że z pewnością będę miała co robić w nadchodzące długie jesienne popołudnia i wieczory. Na razie udało mi się nauczyć mniej więcej połowy z tego, więc nie jest źle, ale właśnie dotarłam do etapu, w którym znaczki zaczynają mi się bardzo ładnie plątać. Dobrze, że na opanowanie całości zostały jeszcze jakieś 2-3 tygodnie, potem dostanę w łapki podręcznik, który jest napisany tylko kaną, więc...
がんばつて ね?

A wczoraj skończył się festiwal filmowy, udało mi się obejrzeć większość z tego, na czym mi zależało, więc imprezę uważam za udaną. Najbardziej zapadły mi w pamięć: izraelska Bańka mydlana (The Bubble) oraz japońskie Funuke (Funuke Show Some Love, You Losers!) i Ciastka truskawkowe (Strawberry Shortcakes), które gorąco polecam. Co prawda na Ciastkach... Tomowi udało się przysnąć, ale uważam, że to wina widza, a nie filmu. ;p Za to Chłopaka z okładki i Arię (na której, pomimo panującej na sali temperatury około +15°C, z kolei smacznie spała Dorota) można sobie spokojnie darować.

Ugh, to wracam do kany, w planie na dziś: な に ぬ ね の...